Czołem,
Mam nadzieję, że piszę w dobrym dziale. Poszukuję aktualnych regulaminów wojsk lądowych. Szkolenie, jak i praktykę, w tym temacie mam raczej marne, więc muszę zgłębiać wiedzę na własną rękę.
Głównie interesuje mnie musztra, zasady zachowania się itp. W internecie znalazłam bardzo okrojony plik lub regulaminy oznaczone zacnym podpisem PRL. Domniemam, że są jakieś nowsze wydania tych cudownych czerwonych książeczek, które dyżurni kują na blachę podczas służby.
Czy ktoś się orientuje, czy coś takiego jest ogólnodostępne, a jeśli tak, to gdzie tego szukać? Jakiś sklep? Strona?
Z góry dziękuję za pomoc

Od dawna to już nie są małe czerwone książeczki. Najprostsza metoda ich odszukania w Internecie, to wpisać do wyszukiwarki tytuł i zawsze coś wyskoczy. Ale żeby nie truć o sposobach szukania, w załącznikach przesyłam kilka pozycji.

Pozdrawiam
Witek

Jeszcze dwa wydawnictwa MON tego typu.

Jeśli ktoś z panów jest zorientowany ( ma np. ojca, wujka, brata, szwagra w wojsku) prosiłbym o informację ( zupełnie jawną) jak teraz wygląda dzień szkoleniowy w wypadku szeregowca zawodowego w koszarach.

1. Czy są zakwaterowani na terenie koszar? Czy mieszkają jak dawniej kadra z rodzinami - poza koszarami?
2. Czy pełnią służbę wartowniczą i chronią własne koszary?
3. Jakie służby pełnią szeregowcy w koszarach. Dawniej: dyżurny kompanii, podoficer dyżurny kompanii, dyżurny parku technicznego, dyżurny biura przepustek, pomocnik oficera dyżurnego jednostki, łącznik oficera inspekcyjnego garnizonu, obsada patrolu garnizonowego, itp.
4. Czy rano biorą udział w "zaprawie fizycznej " ( dawniej) - dzisiaj "rozruch poranny" w sposób zorganizowany. Czyli dawniej 3km od jesieni do wiosny i 5km marszobiegu w okresie wiosny i lata, Czy też robią "rozruch" w łóżku w kwaterze np. w bloku wojskowym. Czy szergowcy moga mieszkać np. w mieście w hotelu cywilnym o obojętnej ilosci gwiazdek. Czy moga mieszkać w innej miejscowości, czy tez odległość od koszar jest określona?
5. Czy jedzą posiłki w stołówce koszar czy gdzie tam chcą.
6. Jak wygląda typowy dzień szkoleniowy w koszarach tzn. czy musztrę pojedynczego żołnierza prowadzi kapitan czy kapral, czy po obiedzie są jakieś zajęcia w koszarach - w których wszyscy szeregowcy są obowiązani brać udział?
7. Jak wygląda alarm ćwiczebny ( bojowy) w jednostce. Oczywiście sprzet ciężki, samochody, - są w parku - to oczywiste. Ale gdzie przechowywana jest broń osobista szeregowca i kto ja wydaje w czasie alarmu.
Gdzie szergowcy przechowują wyposazenie specjalne oprócz munduru jak hełm, maska pgaz. ubiór ochronny przed skażeniami itp.
8. Jak wygląda zakwaterowanie na poligonie szeregowców innych płci np. mężczyzn i kobiet. Czy są oddzielne namioty . Kto ustawia namioty kobietom tego samego stopnia . Kto im pali w piecykach typu "koza", "kombatant".
Czy obowiazuje "pukanie" do namiotu np. jesteśmy szeregowcem a naszym przełożonym jest kobieta - kapral.
To wcale nie są głupie pytania. Próbuję sobie wyobrazić jak ja np. służąc jako oficer w dzisiejszym wojsku zdołałbym znaleźć się w rzeczywistości WP w XXI wieku.
Na razie tyle.

Jestem w OT, a więc na wszystkie pytania nie odpowiem, bo mam zaledwie skrawek tego, z czym zmagają się zawodowi. Też pewnie co jednostka, to inne realia. Mogę powiedzieć, jak to wygląda na naszych poligonach oraz zjazdach weekendowych. A dokładnie jak wygląda podział kobiety-mężczyźni.
8. Namioty są oddzielne. O ile zwykle w męskich namiotach są przydzielone osoby z tych samych kompanii, a nawet czasem i z plutonów, tak te damskie są... Pomieszane. O ile jakaś kobieta nie ma oficera albo wtyków, to bez względu na stopień ulokowana jest z całą resztą zebraną z różnych kompanii. Zwykle wychodzą z tego (na jedną jednostkę) maksymalnie 3 czasem 4 namioty po 8/9 osób.
Panowie zwykle zachowują się po dżentelmeńsku (niezależnie od stopnia i stanowiska) i przed wejściem upewniają się, czy mogą. Koledzy też raczej unikają przesiadywania w babskich namiotach i jeśli któraś z nas w wolnym czasie (o ile jakikolwiek się znajdzie) ma ochotę iść z nimi pogadać, to zawsze do męskiego namiotu. Też przed wejściem raczej upewniamy się, czy możemy.
Jeśli nocujemy w jakiś budynkach to zawsze oddzielnie. Przy czym jeśli miejsce jest średnio do tego przystosowane, to czasem bywało tak, że dziewczyny lądowały na korytarzu sąsiedniego budynku na karimacie i w śpiworku, z bluzą w ramach poduchy - da się żyć i spać
Nigdy nie musiałam rozstawiać namiotu. Zwykle zajmuje się tym logistyka albo żołnierze innych kompanii powołani na chętnego do pomocy. A w piecykach paliłyśmy sobie same. Wytypowałyśmy kilka dziewczyn, które się na szybko w tym przeszkoliły i robiłyśmy, co mogłyśmy, chociaż czasem poranki to była bardzo zimna pobudka

A co do regulaminów to dzięki za odpowiedź Część z tego widziałam, ale właśnie nurtowało mnie, czy nadal jest może coś w wersji papierowej.

Dzięki za odpowiedź.
Co prawda to część odpowiedzi - jednak odpowiedzi z pierwszej ręki są zawsze cenne.
Myślę ,że w wypadku wojsk zawodowych nie wygląda to tak bardzo podobnie.
Nie mówię , że WOT to harcerstwo swojego rodzaju, ale ma inne zadania i inne są wymagania.
Podoodziały i oddziały zawodowe na pewno muszą mieć jednoznacznie określony "szymel" na każdą sytuację bojową ( lub szkoleniowo - ćwiczebną).
I bardzo wyraźne wymagania. Bez możliwości dyskusji .
Dziękuję za czas poświęcony mi przez jedną z pań szeregowych OT.
Nie można wymagać od żołnierzy OT by spali na gołej ziemi w zimie, lub np. nie spali 3 doby bez zmrużenia oka. Co w wojskach operacyjnych się zdarzało często. Przy czym nie siedzieli na mchu - tylko w nocy odbywali przemarsz do innego rejonu w Polsce. A w dzień wykonywali zadania bojowe. Często jadło się dopiero wieczorem , przed wymarszem dywizjonu do innego rejonu.
Jak kolumna ustawiała się na przesiekach lasu. Przed wyjazdem na drogi utwardzone.
Posiłek wyglądał tak, że brało się co można w kieszeń: chleb i kotlet mielony (zimny) i kawę zbożową w manierkę ( już chłodną) . I jadło się to w czasie jazdy w nocy. Kierowca prowadzący zestaw ciągnika Tatra + trajler + wyrzutnia na trajlerze z rakietą na grzbiecie - jedną ręką jadł chleb a drugą prowadził zestaw. Który to zestaw razem ważył około 80 ton. Czasem pomagał mu jedną ręką siedzący obok oficer - dowódca. By toto nie zwaliło się w przepaść.
By nie zasnąć oficer trzymał głowę na zewnątrz kabiny na wietrze i prawie wszyscy tacy podróżnicy mieli do końca życia chroniczne zapalenia zatok. Od jedzenia - choroby układu pokarmowego. Od spania na gałęziach lub na gołej ziemi reumatyczne i zwyrodnieniowe zmiany kręgosłupa od szyjnego do lędźwiowego.
To nie narzekanie - tylko cząstkowy opis. Taki jest los żołnierza. Który sobie wybierają w czasie pokoju a muszą go przeżywać w czasie wojny.

Proponuję wydawnictwo Sygn. DWLąd. Wewn. 191/2011 "Poradnik szeregowego zawodowego oraz szeregowego Narodowych Sił Rezerwowych".

Poradnik Szeregowego.
Stron 418. ( słownie czterysta osiemnaście).
Stawiam orzechy laskowe przeciw orzechom włoskim, że żaden szeregowy nie przeczytał tego poradnika całego. Stawiam j/w , że połowa szergowców w WP nie przeczytała nigdy w życiu książki o takiej ilości stron.
Za wyjąkiem niektórych szczerze wierzących i była to biblia - Stary i Nowy Testament.
Chociaż moge się mylić.
Np. Harry Poter itp. o pierścieniach łożyskowych - mogą mieć miejsce w historii czytelnictwa w Konkolewie Dolnym.

Spotkałem w szpitalu szeregowca z misji Afganistan. Trochę (ostrożnie) opowiadał mi o zadaniach na misji. Np. kobieta szeregowiec - kierowca transportera opancerzonego na kołach w razie awarii koła zmienia go sama . Bo takie są obowiązki kierowcy i nie będzie jej biegło na pomoc trzech innych szeregowych innej płci. ( Dawniej nazywano ich mężczyznami) ... A koło do transportera jest duże , ciężkie i ma sporo śrub. Które ciężko "ruszyć" kluczem. Gdy żołnierze są w chronionym obozie - są bunkry dla kobiet i oddzielne bunkry dla odpoczynku dla innych żołnierzy. W razie zakwaterowania w budynku (na jednym korytarzu) nie wolno mężczyznom wyjść przez wspólny korytarz np. do łaźni - w spodenkach ( jak zapomnieli np. mydła) - bo jest to traktowane jako molestowanie kobiet. Opowiadał jak w niektórych pojazdach w razie wybuchu miny pod podwoziem, w pojeździe zostają nogi wraz z miednicą, a reszta frunie w górę. Jak wygląda typowy atak na bazę i jak działają wtedy amerykanścy antyterroryści a jak polscy. Jak wygląda atak samobójczy na bazę jeśli już komuś z samobójców uda się przedostać na teren bazy. Czasem jest to atak ciężkim sprzętem, który rozwala całe solidne umocnienie - ogrodzenie bazy, wpada do wnętrza bazy i z niego wysypują się samobójcy w pasach z MW. Często są to młode kobiety, prawie dziewczynki. Próbują przedostać się do miejsc pobytu żołnierzy ( bunkrów) i tam wysadzają się.
Szkolenia, jak w razie dostania się do niewoli - psychicznie i fizycznie przetrwać tortury. Niektóre wcale nie są tak wymyślne i wydawałoby się bardzo okrutne. Np. piwnica bez dostępu powietrza, ciemność, worek na głowie, ręce spętane z tyłu, potrzeby fizjologiczne w spodnie, cały czas bardzo głośno arabska muzyka, uniemożliwianie snu poprzez wpadanie strażnika i szarpanie , uderzanie głową w ścianę, brak wody i pożywienia. To tylko niektóre obrazki.