W 1987 ZSRR zaoferowało sojusznikom z UW T-72S (tzn. wiem, że PRL zakładam, że produkcję licencyjną również CSRS a prawdopodobnie zakupy NRD, czytałem, że planowano tam zmodernizować 300 T-72 poprzez minimum instalację pancerza reaktywnego).
Wiadomo, że T-72S (obiekt 172M-E8) to zubożona wersja T-72B (Obiekt 184) wyposażona w pancerz reaktywny Kontakt-1 z mniejszą liczbą kostek niż T-72B.
Szukam informacji czy T-72S miał posiadać :
1) pogrubioną wieżę z T-72B, wzmocniony pancerz w stosunku do wieży T-72M1)?
Znalazłem informację, że pancerz przedni T-72S był identyczny z T-72M1
2) nową armatę 2A46M i nowy układ stabilizacji uzbrojenia? - z pamięci ale T-72S miał mieć możliwość strzelania ppk.
T-72B posiadał 2A46M kal. 125 mm, system naprowadzania pocisków rakietowych 9K120 Swir, armata mogła strzelać pociskami 9M119 i posiadała układ stabilizacji 2E42-2
natomiast T-72M1 armatę 2A46 oraz układ stabilizacji 2E28M. Dodatkowo różnica polegała na sposobie wymiany lufy, łatwiejszym w T-72B.
O projekcie Wilk znalazłem informację, że miał zawierać (modernizacji miano dokonywać podczas remontów głównych):
- silnik W-46-6 (850KM)
- System Kierowania Ogniem Merida-1
- montaż polskiego pancerza reaktywnego
- radiostacja R-173P
Pytam o powyższe ponieważ zastanawiam się na ile ZSRR zdecydował się podnieść wartość sojuszniczych wojsk pancernych, a świadomość odstawania T-72M1 i amunicji posiadanej przez LWP od konstrukcji niemieckich i amerykańskich posiadali.
Znalazłem opinię dotyczącą irackich czołgów T-72 (zubożone wersje T-72 bez żadnych wkładek, z tego co czytałem nawet nie osiągneli poziomu T-72M1)
Cytuję ze strony:
http://www.magnum-x.pl/artykul/abrams-w-boju
"(raport CIA z 20 maja 1991 roku): „Niezależnie od sukcesu uzbrojenia produkcji USA podczas wojny w Zatoce, zagrożenie ze strony broni pancernej, któremu musieliśmy stawić czoła, nie odpowiadało potencjalnemu zagrożeniu z jakim siły USA mogą się zmierzyć w drugiej połowie lat 90. Pokonanie irackich wojsk pancernych było w pełni spodziewane, ponieważ przeciwstawiliśmy naszą najlepszą dostępną technikę przeciw technice starszej o 10 do 20 lat. Technologia pancerza w irackich podstawowych wersjach T-72 była pierwotnie wdrożona w sowieckich T-64 w 1967 roku, technika zastosowana w irackich T-72M prawdopodobnie została wdrożona w T-64B i T-80 w latach 1979-1980. Jeżeli obecny trend w eksporcie technologii opancerzenia utrzyma się możemy w przyszłości nie mieć aż tyle szczęścia.”