1. T72 jak najbardziej posiada warstwowy pancerz kompzytowy. Jest to kompozyt szkalny - szkłotekstolit. W opancerzu czołowym T-72 pomiędzy płytami pancernymi 60 mm i 50 mm znajduje się 10 takich płyt.

2. znaczący wzrost ochrony pancernej wozów rodziny M1 to zasługa niepozornej wkładki o symbolul U087, która ma grubość fizyczną 230 mm i masę ok. 3900 kg/m2. Wraz z dwiema warstwami stali pancernej - wierzchniej, grubości 50 mm, i spodniej, grubości 40 mm nachylonymi pod kątem 30' zapewnia odporność pancerza w wysokości około 590 mm RHAe dla pocisków
rdzeniowych, i 1000 RHAe dla kumulacyjnych. Wprowadzono w 1988 roku. Gdy od 3 lat w
służbie był T-80U [prawie dokładnie to samo]i T-72BM, odporny na trafienia pociskami rdzeniowymi
o przebijalności około 500 mm.

osłona pancerna rodziny M1 wygląda następująco
M1: stal/50mm+AD-85/200mm+stal/40mm, kąt 40', odporność 390 mm na
rdzeniowe, kumulacyjne - brak danych, wypełnienie stanowił korund (Al2O3)
M1IP:stal50mm+AD-90/230mm+stal40mm, kąt 30', odporność 360/550, wypełnienie
korund w osłonie aluminium (rama z aluminium z kilkoma oddzielonymi
aluminium komorami wypełnionymi korundem)
M1A1 stal50mm+AD-99/230mm+stal40mm, kąt 30', odp. 480/610, korund w stalowej
otoczce, obudowa wkłądki ze stali o podwyższonej twardości
M1A1HA stal/50mm+U087/230 mm+stal/40 mm, kąt 30', odpornośc 590/1020, uran
M1A2: stal50mm/U0100/230mm/stal40mm, kąt 30', odp. 770/1360, uran.

3 dla uchwycenia procesu - odrobina chronologii
M1 - w 1982 roku rozpoczęto jego produkcję seryjną w fabryce w Detroit Od 9 lat jeździ T-72. Poziom osłony
pancernej wieży 380/410 mm, dla 72M1 (rówieśnik M1) 380/490 mm.
M1IP - 1984 pierwsze, dostarczanie 1985/86. Do jednostek trafiają T-72BM i
T-80U, poziom osłony 550/1000
M1A1 - sierpień 1985 pierwszy seryjny. ZSRR- jak wyżej.
M1A1HA - 1988. U Rosjan T-80UD. Pierwsze prace nad
80UM. Pierwsze przymiarki do T-90.
M1A2 - 1992. U Rosjan T-90S, T-80UM. Odporność - T-90 bez ERA niepenetrowany
przez ppk o przebijalności 800 mm, pociski rdzeniowe o przebijalności
460-500 mm. Widziałem ostatnio szacunki z pancerza T-90. 800/1360 mm
(moim zdaniem to nieprawdziewe ale dla porządku zamieszczam)

4.jak widac powyżej rewelacyny poziom osłony pancernej wyrobów made in usa w stosunku do made in ZSRR to w duzym stopinu dobry PR
pozdrawiam

Piotr
Marek ma nieco racji pisząc o dobrym PR bowiem w kolejnych konfliktach bliskowschodnich czołgi radzieckie (fakt ze zazwyczaj w wersjach zubożonych) strzelające amunicją z poprzedniej dekady a czesto i wcześniejszej staczały boje albo z USA albo z Izraelem.
Pustynna Burza to pokaz nowoczesnej techniki USA z opóźnioną o 1-1,5 dekadyw stosunku do niej techniką Iracką rodem z ZSRR.
Co by było gdyby irakijczycy z Gwardii Republikańskiej strzelali do Abramsów pociskami BM 29 czy BM 32? Tego nie wiadomo ale nalezy przypuszczać ze amerykanie ograniczyliby ilosć pojedynków pancernych do niezbednego minimum.
Co do Izraela to podobno podkalibrowy pocisk 105mm M111 (dostepny na przełomie 70/80) pokonywał czołowy pancerz T 72.

T72 (bez literki) miały w nieco inną konfigurację czołowej płyty kadłuba: 80 mm stali, 105 mm szkłotekstolitu i 20 mm stali. Późniejszą "kanapkę" 60+105+50 uzupełniano jeszcze potem 16 mm płytą ze stali o podwyższonej twardości. W wieżach T72A, T72M1 (oraz podobno T72S) komory piaskowe, T72B dodatkowe elementy pancerza Super Dolly Parton, warstwy stali i gumy.
Co do odporności czołgów z rodzin M1, T72 i T80, to mamy różne dane (dla samego M1 S. Zaloga na początku lat `90 podawał 350/700).
Ciekawe zestawienie, oczywiście szacunki --> http://www.team-yankee.net/download/AboutArmour.zip
wedle powyższego (maksymalne wartości ochrony dla różnych części wozu):
M1A1 - 490/990
M1A1HA - 680/1320
M1A1HC/M1A2 - 900/1620
M1A2 SEP - 960/1620
T72B - 500/580
T72BW (+ K1) - 560/880
T72B (+ K5) - 740/1140